niedziela, 12 kwietnia 2015

Tosia

ŁOPATA, DÓŁ, ZIEMIA / Krzysztof Jaworski

 Wszystko się rozpada.
Idzie po mnie.
Sny spokojne.
Chóry anielskie.
Przez chwilę ciepła sierść. 

Tosia zmarła 10.04.2015 o 17.34. Dzień później, kiedy ją pochowałem, napisałem ten wiersz. 
Autor: o

7 komentarzy:

  1. Wojtek Wilczyk12 kwietnia 2015 22:17

    Piękny wiersz.
    Sam też pochowałem kochanego Pasata, wyżła niemieckiego, który przeżył 14 lat... [*]

    OdpowiedzUsuń
  2. Krzysztof Jaworski13 kwietnia 2015 05:58

    Dzięki, Panie Wojtku... :(

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy13 kwietnia 2015 08:19

    Współ-czuję, Krzysiu, choć tak niewystarczająco to brzmi...
    Przykro strasznie :(
    Gabriela

    OdpowiedzUsuń
  4. Krzysztof Jaworski13 kwietnia 2015 18:43

    :(

    OdpowiedzUsuń
  5. Grzegorz Wroblewski13 kwietnia 2015 21:12

    Bracie, wiesz co czuje...

    OdpowiedzUsuń
  6. Dorota13 kwietnia 2015 21:29

    :(
    Kiedy odchodzi przyjaciel, to słów na współczucie nie ma. Wszystkie wydają tylko puste echa... Bardzo mi przykro Krzysiu, bardzo. Wiersz piękny, pewnie by się Tosi spodobał...

    OdpowiedzUsuń
  7. Krzysztof Jaworski14 kwietnia 2015 10:18

    :( Dziękuję...

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)